(Χριστούγεννα του 81) Τριάντα χρόνια μετά στο απέναντι μπαλκόνι …..
Μια πρωτότυπη Χριστουγεννιάτικη ιστορία, του Νώντα Σκοπετέα.
Φίλοι από τόσο δα παιδάκια . Συμμαθητές , αχώριστοι παντού …Στα παιχνίδια ,στις αταξίες στις εκδρομές και τις χαρές …Σαν αδέλφια …Ο Χρίστος και ο Σώτος …Ένα σφύριγμα και πετάγονταν έξω στα μπαλκόνια των σπιτιών τους, εκεί στην πολύβουη γειτονιά της Αθήνας , να συναντηθούν οι ματιές τους , να συζητήσουν για τα αυριανά μαθήματα να κανονίσουν επίσκεψη ο ένας στο σπίτι του άλλου . Μόνο μια μέρα της εβδομάδας χωρίζονταν ..Τα πρωινά της Κυριακής …Ο ένας παπαδάκι στο ιερό της ενορίας και έπειτα στο κατηχητικό με τον παπά- Φώτη …Ο άλλος με σφαλισμένα τα μπατζούρια στο κρεβάτι ή στην συνηθισμένη εκδρομή με τους γονείς και την αδελφή του… Πόσες φορές δεν του το ζήτησε ..-Έλα Σώτο αύριο στην εκκλησία , να ΄ρθείς στο ιερό με τα άλλα παιδιά …είναι και ο Μανώλης απ το άλλο τμήμα … και έπειτα θα πάμε στο κατηχητικό …εκεί να δεις παιχνίδι και πόσο ωραία πράγματα μαθαίνουμε …είναι πολύ όμορφα έλα να δεις …Και εκείνος πάντα έλεγε : Nαι θα έρθω ! θα πω στην μητέρα μου να με ξυπνήσει αύριο …να με περιμένεις …και ποτέ δεν ήρθε …ή μάλλον ήρθε μια και μοναδική φορά , αλλά σε άλλο ιερό ..στο ιερό του Ταξιάρχη στο χωριό του πάνω στο βουνό , στης Μάνης τα ορεινά στην Σκιά του Ταϋγέτου , που τον κάλεσε εκείνα τα Χριστούγεννα του 81 , με τους γονείς του και την αδελφή του … Πόσο ευτυχισμένοι ήταν οι δυο φίλοι εκείνα τα Χριστούγεννα και πόσο θαύμασαν όλοι οι μουσαφίρηδες τα πολλά έθιμα που με μεγάλη ευλάβεια τηρούσε η οικογένεια του …Φτάσανε απόγευμα προπαραμονής κατάκοποι από τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο …Τα μαγκάλια ήδη θέρμαιναν το μεγάλο δωμάτιο που θα τους φιλοξενούσε …Βελέντζες βαριές στα κρεβάτια και μια υπέροχη ζεστή ατμόσφαιρα με μυρωδιές τζακιού ενθουσίασαν μικρούς και μεγάλους …Εκείνο το βράδυ κύλησε όμορφα γύρω απ τη φωτιά με πρόβες στα κάλαντα της παραμονής …-Εδώ στο χωριό τα κάλαντα τα λέμε το βράδυ της παραμονής φίλε ….Σου χω έτοιμο φακό και τριγωνάκι ! Θα δεις θα ναι σπουδαία ! Το πρωί το χιόνι έπεφτε αραιό …-Μακάρι να το στρώσει είπε ο Χρίστος …να πάμε στην εκκλησία αύριο τα ξημέρωμα και να ναι στρωμένο το χιόνι …και πέρυσι έτσι ήταν !! Το σπίτι το πλημμύριζαν μυρωδιές από τα Χριστόψωμα που η μάνα του Χρίστου έβαλε νωρίς στο φούρνο ..ένα για την μεγάλη μέρα και ένα για τον γιό της που γιόρταζε . Και ήρθε το βράδυ της παραμονής …Τα πέντε παιδιά 3 ο Χρίστος με τους αδελφούς του και 2 ο Σώτος με την αδελφή του δεν άφησαν ρούγα για ρούγα ατραγούδιστη ….και η είσπραξη τους ενθουσίασε και άρχισαν να λογαριάζουν τι θα έκαναν με το μερίδιό τους ο καθένας…
-Ελάτε όλοι στο τραπέζι φώναξε με ενθουσιασμό ο πατέρας του Χρίστου . Και πήρε τα Χριστόψωμα και τα βαλε στην μέση του σοφρά ,και πήρε το θυμιατήρι που ΄ έκαιγε λιβάνι αγιορείτικο και τα θυμίασε και έπειτα πέρασε απ τον καθένα μπροστά και τον λιβάνισε με το μοσχομυριστό θυμίαμα …Ο Σώτος και οι δικοί του ξαφνιασμένοι , μα χαρούμενοι και καταδεκτικοί έκαναν τον σταυρό τους και κοιτάζονταν χαμογελαστά απορημένοι βλέποντας τον πατέρα του Χρίστου να θυμιάζει όλο το σπίτι και έπειτα να βγαίνει στην αυλή και στα άλλα μέρη του χωριατόσπιτου …Και έπειτα ήρθε με ένα τεράστιο κούτσουρο και το έριξε μέσα στη φωτιά και εκείνη δυνάμωσε πολύ ..-Όλη την νύχτα θα καίει δυνατά είπε ο Χρίστος στον φίλο του ..να ρθει ο Χριστούλης και να μας βρει καλούς νοικοκυραίους να ζεσταθεί και αυτός που θα ναι κρυωμένος …Και άρχισε μετά η μάνα του να φτιάχνει λαλάγγια στο τηγάνι στο τζάκι …-Αυτά τα φτιάχνει η μάνα μου για να βοηθήσουμε την Παναγιά μας στη λεχωνιά της που θέλει ζέστη και άφθονη τροφή να μην κοπεί το γάλα της ….
Το ξημέρωμα τους βρήκε όλους στην παγωμένη εκκλησιά , που την ζέσταιναν τόσο όμως τα αναμμένα κεράκια και οι ολόθερμες προσευχές όλων των χωριανών που σαν να συναγωνίστηκαν ποιός θα φτάσει πιο νωρίς να ακούσει το απολυτίκιο της γέννησης που τριτώνει στον όρθρο … //
Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια από εκείνο το ξημέρωμα …Οι δυο φίλοι χάθηκαν σε σπουδές , νέες ζωές και οικογένειες… ο Χρίστος έφυγε στην επαρχία και έκανε οικογένεια με τέσσερα μικρά αγγελούδια… Σπάνια βλέπονταν λοιπόν και στα μπαλκόνια τους δεν έβγαιναν πια …Τριάντα χρόνια κύλησαν με τους δρόμους τους να μην συναντιόνται ποτέ ξημέρωμα Χριστουγέννων …Ο Χρίστος πάντα θυμόταν με νοσταλγία εκείνο το ξημέρωμα του 81 και στενοχωριόταν που δεν τα κατάφερε τα κατοπινά χρόνια να μετατρέψει εκείνο τον Χριστουγεννιάτικο ενθουσιασμό του φίλου του σε αγάπη για τον Χριστό και την ωραία πνευματική ζωή των απλών Χριστιανών , ζωή που εκείνος ακολούθησε ενώ ο Σώτος ….
Ξημέρωμα Χριστουγέννων τριάντα χρόνια μετά …Φέτος ο Χρίστος θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα στην πόλη , στους γονείς του , τον παππού και την γιαγιά πλέον , στην ενορία των παιδικών του χρόνων ….Αχάραγα ξύπνησε τα παιδιά του και με την γυναίκα του βγήκαν από το πατρικό στην παλιά του γειτονιά κοιτάζοντας κρυφά πάνω… στο μπαλκόνι του φίλου του…-Χρίστο χρόνια πολλά!!! άκουσε μια φωνή από ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά τους ..-Σώτο εσύ είσαι ;!!! Τι κάνεις φίλε μου που πας τέτοια ώρα; ρώτησε με μια μικρή ελπίδα …-Δεν πάω… έρχομαι ..επιστρέφω από ρεβεγιόν Χριστουγέννων είπε χαμηλώνοντας κάπως το βλέμμα…και αλλάζοντας απότομα διάθεση άρχισε να ρωτάει τα ονόματα των παιδιών του φίλου του …-Έλα μαζί μας στην εκκλησία !!! Θυμάσαι τότε στο χωριό ; -Αν θυμάμαι λέει ..τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου !!! -Έλα φίλε ..πάρκαρε το αυτοκίνητο και έλα να πάμε μαζί σήμερα ..τώρα !!
-Ναι θα έρθω !! Πηγαίνετε εσείς και έρχομαι …-Εντάξει είπε ο Χρίστος μελαγχολικά θυμούμενος τις αμέτρητες φορές που καρτερούσε τον φίλο του μα εκείνος δεν φάνηκε εκεί στο ιερό της ενορίας τους … Με το ίδιο καρτερικό βλέμμα τον περίμενε και αυτό το ξημέρωμα των Χριστουγέννων στον Άγιο Δημήτρη που σχεδόν είχε γεμίσει ήδη απο κόσμο … Είχε κρατήσει και ένα κάθισμα δίπλα του .Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και ο παιδικός του φίλος ήρθε και κάθισε σιμά του. -Επιτέλους ήρθες !!! ψιθύρισε… Ξέρεις πόσα χρόνια το περίμενα αυτό ;; Και εκείνος με μάτια κατακόκκινα απ το ξενύχτι μα με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά δεν είπε τίποτα ..μόνο έσφιξε δυνατά το χέρι του φίλου του …ευχαριστώντας τον που πάντα τον περίμενε …
( ίσως μια αληθινή ιστορία …) νώντας σκοπετέας
ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ 